Het mooie van natuurfotografie is dat je nog zoveel foto’s in je hoofd kan hebben, maar dat er toch iets geheel anders op je pad kan komen waar je minstens zo blij mee bent. Vorige week was ons doel van de avond eigenlijk om hindes met hun jonge kroost in de Amsterdamse Waterleidingduinen te fotograferen. Maar omgeven door rond zoevende libellen en vlinders in het laatste avondlicht, lieten Peter en ik ons toch verleiden om even te fotograferen in een groot distelveld. Bij de kleinste trilling van een blaadje kiezen libellen al het hazenpad, dus is het nog een vak apart om de insecten zo geruisloos mogelijk te besluipen. Helemaal als je door kniehoge, prikkende distels banjert. Uiteindelijk viel mijn oog op nog iets veel mooiers en wel de Grote Groene Sabelsprinkhaan. En groot was hij zeker. Ik moest even twee keer met mijn ogen knipperen om te zien wat ik voor mij had. Van herten fotograferen is het uiteindelijk niet meer gekomen, maar binnenkort volgt poging twee!
Great Green Bush-cricket (Tettigonia viridissima) resting on thistle
Great Green Bush-cricket (Tettigonia viridissima)
Great Green Bush-cricket (Tettigonia viridissima)
Mooie foto’s Caroline. Groener dan dit kan niet 🙂
Prachtig die grote groene sprinkhaan. Dat veldje ken ik denk ik wel, daar was ik vorige week voor de vlinders, en die prikkende distels voel je niet zolang je bezig bent, als je opstaat merk je pas dat je in de prikkels hebt gezeten.
groetjes Ghita