Ik probeer de bittere kou die aan mijn vingers knaagt te negeren. Mijn wangen kleuren rood en de sneeuw prikt in mijn ogen. De muts op mijn hoofd is inmiddels verandert in één klomp sneeuw. Gelukkig laat het dier waarvoor ik gekomen ben zich makkelijk opsporen. De roodbruine wollige vacht van de ree steekt schril af tegen het besneeuwde winterse landschap van de Amsterdamse Waterleidingduinen.
Roe deer (Capreolus
capreolus) at snowy Amsterdamse Waterleidingduinen.
Reeën fotograferen voelt voor mij als die spelletjes die ik vroeger altijd speelde op de basisschool. Doel van het spel is om zo snel mogelijk naar voren te draven voordat de spelleider zich met een zwiep omdraait. Iedereen die niet direct in zijn houding bevriest moet het veld ruimen. Maakt niet of je net jeuk aan je neus hebt of op één been staat te wiebelen. Al sluipend en kruipend door de krakende, bevroren varens ben ik in precies zo’n kat-en-muis spel beland.
Roe deer (Capreolus capreolus) at snowy Amsterdamse Waterleidingduinen.
Bambi-bruine ogen staren me argwanend aan en ik kijk zo onschuldig mogelijk terug. Allerlei gedachten schieten ondertussen door me heen. Hoe lang gaat dit wedstrijdje staren nog duren? Zou ik enigszins in het landschap opgaan als ik maar lang genoeg roerloos blijf staan? Ondertussen ben ik ook vol bewondering dat zo’n iel ogend reetje dag in, dag uit die barre kou trotseert. Op zijn dikke vacht heeft zich inmiddels een dikke laag sneeuw gevormd. Het lijkt hem niet te deren. Zelf ben ik minder winterproof en haast me in de schemering terug naar mijn kop dampende erwtensoep.
Roe deer (Capreolus capreolus) at Amsterdamse Waterleidingduinen.
Beste Caroline,verleden week zat ik in zelfde weersomstandigheden in het Zoerselbos,je beschrijft het zo mooi maar oprecht wanneer je oog in oog komt te staan met je capreolus capreolus,wat er ook gebeurd,geen beweging is nog toegelaten of zij vluchten weg,ik ben gister net 68 geworden en ga nog steeds op zoek in het bos naar deze prachtige dieren.Soms ben ik een dag weg zonder ook maar één opname maar toch geniet je er van,de spanning tussen mens en dier en wanneer je dan dat ééne moment kunt vastleggen is het alsof je een loterij gewonnen hebt,dit kunnen ze je niet meer afnemen.
Met vriendelijke groeten.
Walter (huiscineast)van het Zoerselbos in België
Hoi Caroline,
wat heb je mooi beschreven hoe je het maken van deze foto’s hebt beleefd. En het resultaat mag er wezen. Vooral de eerste foto vind ik erg mooi!
Gr. René
Was het bezoekje aan de koude duinen zeker waard!
Hi Caroline, dat wedstrijdje staren heb je mooi beschreven 🙂 Foto’s zijn ook zeker gaaf. Vooral de eerste met de sneeuwvlokjes erbij.
Gr, Carl
Toch prachtig dat je reeen ontmoet in de AWD! Ook mooi stukje.
Peter
Dank voor alle reacties!
Mooie blog die ons weer even terug neemt naar winterse omstandigheden. Nou ja, misschien hebben we dit morgen wel weer. Reeën zijn prachtige dieren, je hebt ze er schitterend op in het winterse landschap.
groetjes Ghita